پیامبر اسلام(ص) و شیوه گذر از جامعه جاهلی به جامعه اسلامی

((توسعه)) دغدغه اساسی انسان معاصر است. بنابراین چگونگی, شیوه, ابزار و سازوکار رسیدن به توسعه و تعالی, پرسش جدی فراروی گرایش ها, نگرش ها, بینش ها, دانش ها و دانشمندان مختلف است. برخی از نظریه پردازان با طرح تئوریهای خطی بر تقلید از غرب اصرار می ورزند و برخی دیگر با تإکید بر الگوهای غیر خطی سعی بر بومی سازی نظریات توسعه دارند. مقاله حاضر با نگرشی از نوع دوم, به کندوکاو در تاریخ صدر اسلام پرداخته است تا مسیر جدیدی را در جهت بومی سازی نظریات توسعه بگشاید. مقاله حاضر به این سوال پاسخ می دهد که پیامبر اسلام(ص) چگونه توانست در فرصتی اندک و با امکاناتی ناچیز, آن چنان تغییراتی در سطح فرد و جامعه پدید آورد که پس از مدتی, جامعه ای کاملا متفاوت با آن چه پیش از آن بود به وجود آمد؟ این مقاله با طرح نظریه محتوای باطنی انسان سعی می کند تا گام های اولیه را, با استفاده از داده های تاریخی, جهت طرح یک نظریه توسعه نوین بردارد.